Systemy suchej zabudowy, które są oparte o płyty gipsowo- kartonowe cieszą się coraz większym uznaniem ze względu na lekkość, łatwość wykonania, a także możliwość budowy ścianek działowych w niemal dowolnym kształcie. Panuje jednak powszechna opinia, że dane ściany są bardzo cienkie i wszystko przez nie słychać.

Dobrym alternatywnym rozwiązaniem może być ściana szkieletowa, która przewyższa w znacznej mierze lite przegrody- zależy to oczywiście od użytych materiałów i fachowości wykonania.

Tłumienie akustyczne ściany wewnętrznej wykonanej w podstawowej wersji (z profili o szerokości 50mm, dwóch warstw wełny mineralnej obłożonych obustronnie standardową płytą o grubości 12,5mm)- może okazać się niewystarczające. Kluczem do wytłumienia ściany jest bowiem jej grubość i zachowanie odpowiedniego reżimu technologicznego podczas montażu, tak by nie dopuścić do powstania mostków akustycznych.

Jak wygłuszyć ścianę? 

Stopień tłumienia akustycznego ścian działowych zarówno w budynkach mieszkalnych, jak i użytkowych określony jest w polskiej normie regulacyjnej PN-B-02151-3:2015-10, zgodnie z którą wskaźnik izolacyjności R'A1 dla ścianek wewnętrznych w mieszkaniu powinien wynosić przynajmniej 50 dB, natomiast jeśli chodzi o budynki użytkowe co najmniej 35-45 dB.

Głównym parametrem stanowiącym, który jest wskazywany przez normę, jest współczynnik R'A1, czyli wskaźnik przewidywanego rzeczywistego tłumienia akustycznego przegrody w stosunku do wyników uzyskanych w warunkach laboratoryjnych. Przewidywana rzeczywista wartość izolacyjności ścian działowych jest wyliczana według wzoru: R'A1= RA1-K. K jest to tzw. poprawka określająca wpływ bocznego przenoszenia dźwięku- jej wymagania są w stanie całkowicie spełnić ściany zbudowane w systemie suchej zabudowy, jednak pod warunkiem prawidłowego ich wykonania. Wtedy ich wyniki mieszczą się w granicach od R'A1= 41dB dla ściany z pojedynczą płytą g-k z każdej strony do R'A1>70 dB w przypadku supercichych systemów suchej zabudowy, wykorzystywanych przy budowie sal kinowych.

Wygłuszenie ściany 

Izolacja akustyczna ścian działowych z płyty g-k zależy przede wszystkim od samej grubości płyty, konstrukcji jej szkieletu i grubości wypełnienia z wełny mineralnej. Podstawowa ścianka działowa w systemie zabudowy suchej wykonana jest na pojedynczym stelażu z profili 50 mm, obłożona jedynie warstwą płyt g-k o grubości co najwyżej 12,5 mm i wypełnionych z obu stron 5-centymetrową warstwą wełny mineralnej. Izolacyjność akustyczna samych materiałów jest pozornie wystarczająca, aby osiągnąć tłumienie dźwięku na poziomie 50 dB, jednak ze względu na mostki akustyczne nie zapewni ona satysfakcjonującego poziomu wyciszenia.

Mostki akustyczne to miejsca w konstrukcji samej ściany, które przenoszą drgania akustyczne na zasadzie działania głośnika. Jednym z możliwych rozwiązań jest zastosowanie profili o szerokości 100 mm, co, jak udowodniono laboratoryjnie, powoduje zwiększenie izolacyjności akustycznej ściany nawet o 6 dB. Z jednej strony dzieje się tak dzięki temu, że sztywny element mniej rezonuje, a z drugiej dzięki zwiększeniu grubości samej ściany. Dodatkowym rozwiązaniem jest zbudowanie podwójnej ściany opartej na dwóch szkieletach, co poskutkuje zyskaniem kolejnych 5 dB ciszy.

W przypadku ściany podwójnej istotny jest jednak sposób montażu- należy wyeliminować jak najwięcej elementów łączących obie ściany, aby zapobiec przenoszeniu drgań przez wspólne profile. Dalsze wytłumienie można osiągnąć, zwiększając grubość wypełnienia z wełny mineralnej i okładzin z płyt g-k.